دیدار و گفتگو با بنیاد ماریو بِندِتّی 

امروز پنجشنبه ۲۸ تیرماه ۱۳۹۷ به همراه دوست عزیزم جناب آقای بهنام دنیاجو از سفارت ایران به بنیاد ماریو بندتی رفتیم و با آقای روبرتو لوپز هماهنگ کننده‌ی برنامه‌های این بنیاد دیدار و گفتگو کردیم. 

ماریو بندتی، شاعر، نویسنده و سیاستمدار نامدار و محبوب اروگوئه است که بیش از ۱۰۰ کتاب از وی منتشر شده‌است. در ایران، چند رمان و گزیده‌ای از اشعار وی ترجمه شده‌است. 

به محض ورود به دفتر آقای لوپز، پاکتی حاوی کتاب "درخت‌ها" از بندتی را دیدیم که خانم لیلا مینایی به تازگی برای کودکان به زبان فارسی ترجمه کرده و ناشر محترم، دوجلد از آن را از ایران برای این بنیاد پست کرده بود و چه کار ارزنده‌ای! این اتفاق و همزمانی را به فال نیک گرفتیم.ابتدا من درباره‌ی ایران و جایگاه تاریخی و فرهنگی آن و سپس در باره‌ی تاسیس کرسی زبان فارسی در اروگوئه و همچنین، تاریخچه‌ی طولانی آشنایی ایرانیان با ادبیات و فرهنگ آمریکای لاتین صحبت کردم و از اینکه چند کتاب از بندتی و دیگر نویسندگان و شاعران اروگوئه به فارسی ترجمه شده‌است و قرار است در ۲۸ آگوست در باره‌ی ترجمه‌ی آثار بندتی در ایران در دانشگاه رپوبلیکا سخنرانی کنم. سپس اظهار علاقه و آمادگی کردم که با همکاری سفارت ایران، برنامه‌های فرهنگی مشترک و مستمری با این بنیاد نیز داشته باشیم. 

سپس آقای دنیاجو از عزم جزم سفارت ایران برای گسترش گفتگوهای فرهنگی و ادبی با اروگوئه سخن گفت و ابراز امیدواری کرد که در این بنیاد شاهد برنامه‌های خوب و عالمانه‌ای بویژه در عرصه‌ی مقایسه‌ی ادبیات ایران و اروگوئه باشیم.

آنگاه آقای لوپز از موضوع همکاری‌های فرهنگی و ادبی دو کشور، ابراز خرسندی و از پیشنهادهای ما به‌خوبی استقبال کرد. اندکی در باره‌ی بندتی و ترجمه‌ی آثارش به ۲۱ زبان زنده‌ی دنیا سخن گفت و ضمن معرفی بخش‌های مختلف بنیاد، مقرر شد بین ۱۴ تا ۲۱ سپتامبر که هرساله به مناسبت سالروز تولد بندتی، یک هفته برنامه‌ی فرهنگی دارند، دو وقت سخنرانی نیز به ما اختصاص دهند.در پایان این گفتگوی صمیمانه، از سوی سفارت ایران، یک جلد رباعیات خیام با ترجمه‌ی اسپانیایی خانم پروین زرازوند و یک کار نفیس خاتم‌کاری ایرانی و بسته‌ای پسته‌ی ایرانی به جناب روبرتو لوپز و بنیاد تقدیم شد. ایشان نیز دوجلد از آثار بندتی (شعر و داستان کوتاه) به زبان انگلیسی، برای ترجمه به زبان فارسی به اینجانب هدیه کرد.معرفی بیشتر بندتی را به فرصتی دیگر موکول می‌کنم و امیدوارم بتوانیم برنامه‌های شایسته‌ای برای ایجاد پل همکاری‌های ادبی ایران و اروگوئه ترتیب دهیم.